رواية ضرتي حامل بقلم الكاتب سيد عبدربه

عليا . بيقولوا دى مرات العريس الى بيتجوز عليها علشان مش بتخلف . كنت بسمع. بودانى كلام الناس و لمزهم عليا. وكنت بضحك واعمل نفسي
مش و اخدة بالى. وراح جوزى يجيب عروستة من الكوافيرة يااااااه. لحظات قاسېة جدا وهو داخل بيها الكوشة. بتاعت الفرح كانت زى الڼار فى جسمى مسكت دموعى بالعافية كنت ببص لعبدالله. وهو عنيه عليا . كنت ببتسم فى عنيه علشان ميحسش بيا .
جوايا. ناااااار. ولو قرب حد منها هتحرقه . كانت الناس تبص ليهم و تبصلى اووى . لحد ما جت. اختى وقالتلى ايه الجبروت الى انتى فيه دة. روحى بيتك واقعدى. وكفاية تعذبى نفسك اكتر من كدة . انا لا مش هينفع اسيب عبدالله فى الوقت دة لازم محسسوش بحاجة . وخلص الفرح و. قام العروسين علشان يدخلوا وانا ببص عليهم
ااااااه. يا قلبي . بعد كدة كل الناس راحت تنام. إلا انا معرفتش انام طول الليل. قاعدة. ببكى بحړقة . لحد ما سمعت صوت الصبح بينادى عليا فتحت الباب ولقيت حماتى نزلت ليها. وعملنا شغل البيت. كنت حاسة انى بكابوس و محتاجة حد يصحينى يقولى
اصحى كفايه . وبعد الظهر دخلت. اوضتى و قفلت الباب وقعدت ابكى.. فجأة بعد شوية. سمعت حد بيخبط عليا الباب فتحت لقيته عبدالله محستش بنفسي الا.
وانا بترمى فى حضنه و ابكى وهو بيحضنى اووى. ويقولى انتى مفارقتنيش لحظة صدقينى و
مهما حصل مش هتخلى عنك ابدا. مسحت دموعى. و قلتله ربنا يسعدك يا حبيبي انا عاوزة سعادتك. انت بس . بعد شويه سابنى وراح لصفية علشان عمى ومرات عمى
جايين يباركوا ليهم . يا ترى هيحصل ايه بعد كدة نتظرونى_سيدعبدربه .. ضرتى_حامل الجزء الخامس بقلم_سيدعبدربه عدت ليلة الفرح وقضيت اصعب ليلة بحياتى قاعدة. لحد الصبح ابكى بحړقة . وفى الصبح نادت عليا حماتى عملت شغل البيت وطلعت اوضتى . وفجاة دخل عليا عبدالله وبكيت فى حضنه اووى . وقالى كلام.
جميل جدا . بعدها طلع لى صفية العروسة. الجديدة علشان عمى. ومرات عمى جايين يباركوا للعرايس . بعد شوية سمعت الزغاريط من تحت . اهل العروسة حضروا قعدت فى اوضتى منزلتش علشان الاحراج طلع عمى ومرات عمى للعروسة 
قعدوا معاها و باركوا للعرايس . مرات عمى ايه الاخبار يا صفية صفية الحمد الله يا ماما . مرات عمى . ايوة كدة لازم تخليه يتعلق بيكى. وتجبيله الولد علشان تكونى
الكل فى الكل هنا والارض. والفلوس تكون بتاعتك انتى و عيالك . صفية مټخافيش يا ماما انا هعمل كل الى تقولى عليه . مرات عمى و لازم تخليه ينسى ناهد دى خالص
وميكنش فى دماغه. وقلبه غيرك صفية متقلقيش انا هقلب حاله كله بعد حوالى ساعة مشوا اهل صفية . وطلع عبدالله شوية من الاوضة. وجه قعد معايا علشان يواسينى شوية . وفجأة سمعنا صوت بينادى طلع صوت صفية بتنادى بودى يا بووووودى . انا
اية دة مين بودى دة عبدالله دى بتنادى عليا. ! انا والله طيب كويس بتقولك بودى
صفية تيجى تلاقي عبد الله قاعد معايا وباب الاوضة مفتوح . ايه دة. يا بوووودى انت سايبنى قاعدة لوحدى و قاعد هنا . عبدالله اطلعى. و شوية وجاي . صفية لا تعالى معايا. يلا. بقااااا . انا معلش روح يا عبدالله دى مهما كان لسه عروسة يلا . يقوم معاها
عبدالله. وتبص ليا وهى ماسكاه بصة وحشة. اووى . ايه دة معقولة دى صفية بنت عمى دى بتغظنى معقولة من الاول كدة . قعدت افكر فى نظرتها ليا مش قادرة انساها طول
الليل . انا مش عاوزة مشاكل معاها ومش عاوزة نكد و خناق علشان عبدالله يستريح . مرت الليلة بحلوها و مرها وجه تانى يوم و عبدالله طول اليوم مع صفية وانا الوقت بيعدى عليا اتقل من الجبال مر اليوم التالت و دة كان اخر يوم لصفيه بعدها عبد الله
هينام عندى . فى اليوم الرابع صحى عبدالله. و فطر كالعادة مع صفية . وقبل ما ينزل
الشغل قال لصفية اعملى حسابك بعد كدة هنفطر تحت كلنا مع بعض وانتى انزلى بقا خلاص ساعديهم فى شغل البيت . صفية انت عاوزنى انزل. دلوقت. يا بودى انا لسه
مكملتش تلات ايام بس . عبدالله ايوة فيها ايه تلاتة. زى عشرة. زى شهر مش هتفرق الايام جاية كتير . صفية حاضر يا قلبي الى تأمر بيه ينزل عبدالله يروح شغله 
وتخرج معاه صفية لحد الباب. وهى ماسكة ايده و تقوله مع السلامة يا بووودى
متتأخرش عليا علشان هتوحشنى اووى . يخرج عبدالله وترجع صفية تبصلى و تقولى صباح الخير يا ناهد . انا صباح الخير يا صفية عاملة ايه مع عبدالله يا ترى صفية انا هههههه دا انا مهنياه و مدلعاه اووى بيقولى اول مرة احس بالجواز